در طی دو دهه گذشته تعداد سالنهای ناخن به سرعت رو به افزایش بوده است. اگرچه مواجهه افراد در این سالنها به تعداد افراد کمی از جامعه (عمدتاً خانم ها) محدود می شود اما مواجهه ها در این مکان ها ممکن است برای یک مدت کوتاه بسیار شدید باشد. مطالعات مختلفی در سالن های ناخن انجام شده است که البته بیشتر آنها بر مواجهه شغلی تکنسین های ناخن متمرکز بوده اند. مانیکور و کاشت ناخن مصنوعی معمولاً بر روی دست مشتری بر روی یک میز در محدوده تنفسی مشتری و تکنسین ناخن انجام می شود. محصولات مورد استفاده در سالن های ناخن حاوی مجموعه ی وسیعی از ترکیبات آلی فرار بالقوه سمی به شکل حلال ها، رنگها، چسبها، مواد کشسان، رزین ها و اسیدها هستند. به عنوان مثال معمولا فرمالدئید در محصولات ناخن وجود دارند. مواجهه با محصولات ناخن ممکن است منجر به سقط خودبخودی جنین، مشکلات پوستی، تحریک راههای تنفسی، کاهش عملکرد ریه، مشکلات اسکلتی و سردردهای مکرر شود. در یک سالن در بوستون (امریکا) غلظت کل ترکیبات آلی فرار و PM_۲.۵ به ترتیب ppb ۱۱۰۰۰ و ۲۴ میکروگرم بر مترمکعب گزارش شده است که البته مقدار این آلاینده ها در زمانی که هیچ گونه خدمات ناخن انجام نمی گرفته است به ترتیب ۶۰۰ و ۱۰ میکرو گرم در مترمکعب بوده است. البته مطالعه ای در یکی دیگر از ایالات متحده امریکا بر روی ۱۰۰ گونه از ترکیبات آلی فرار نشان داده است که تمامی غلظتها بجز فرمالدئید کمتر از میزان توصیه شده برای موارد شغلی (اتیل متاکریلات، ماده اصلی در آماده سازی ناخن) بوده است. در اینجا میزهای ناخن دارای دریچه های رو به پائین برای کاهش مواجهه مشتری و تکنسین ناخن توصیه می شود (شکل شماره ۱).