از روشهای کلاسیک پایش ترکیبات نو ظهور، آنالیز نمونه های هوا و گرد و غبار است. از سال ۱۹۹۱، بحث و نگرانی فزاینده ای در مورد این واقعیت وجود دارد که مواد شیمیایی در محیط های داخلی واکنش های شیمیایی از خود نشان می دهند و از این طریق باعث تولید محصولات ثانویه می شوند که برخی از آنها خود واکنش پذیرند یا از نظر حرارتی بسیار ناپایدار هستند. این آلاینده ها از طریق پایش نمونه های هوا، یا زیست سنجی (ترجیحاً نمونه های ادرار) افراد ساکن در محیط های داخل قابل ردیابی و کمی شدن هستند.

چگونه می توان فهرست “آلاینده های نوظهور” را تعریف کرد؟

در زیر به فهرست این مواد اشاره شده است، البته فهرست مواد و گروههای خاصی که به عنوان آلاینده های نوظهور در نظر گرفته می شوند با گذشت زمان بسیار متفاوت است.

• مواد شیمیایی جدید: موادی هستند که اخیراً در محیط های داخلی کشف شده اند. این مواد اغلب به عنوان جایگزین در محصولات صنعتی استفاده می شوند. بنابراین در بررسی های زیست محیطی معمولاً افزایش غلظت آنها در هوا، گرد و غبار و پایش زیستی انسان مشاهده شده اند. یک مثال مشهور DINCH به عنوان یک محصول جایگزین برای فتالات است. از طرف دیگر، فناوریهای جدید مانند چاپ سه بعدی نیز ممکن است باعث انتشار مواد شیمیایی جدید شوند (به عنوان مثال: فتالات های جدید، بازدارنده های شعله، برخی از داروها، انتشارات ناشی از چاپگرهای سه بعدی، سیگارهای الکتریکی، لامپ های کم مصرف، اسپری های نانو، زیست کش ها، حلال ها، مواد ضدخورندگی).
• مواد شیمیایی مجددا نوظهور: این گروه، از مواد موجود تشکیل شده است که در طی اقدامات نوسازی حذف نشده اند اما در عوض در محل ثابت شده و بعداً دوباره در نتیجه اقدامات ساختاری پدید آمده اند. بعنوان مثال بی فنیل های پلی کلرینه، امروزه می توانند بار دیگر در غلظت های بالاتر در محیط های داخلی شناسایی شوند (به عنوان مثال: آزبست، پنتاکلروفنول، بی فنیل های پلی کلرینه، نفتالین های پلی کلرینه، هیدروکربن های آروماتیک چند حلقه ای).
• مواد شیمیایی که اکنون می توان اندازه گیری کرد: بسیاری از مواد وجود دارند که مدتی در محیط های سرپوشیده حضور داشته اند، اما فقط با استفاده از روش های حساس قابل شناسایی هستند. یک مثال شامل محصولات واکنش روغن های پوستی با ازن است که از طریق طیف سنجی جرمی واکنش انتقال پروتون (PTR-MS) در هوای محیط شناسایی شده اند.
• مواد شیمیایی با ارزیابی های جدید: هرچند وقت یکبار ارزیابی های جدیدی در مورد برخی از مواد انجام می گیرد که ممکن است مواردی که قبلاً در فهرست مواد با سمیت و نگرانی برای سلامت افراد نبوده اند و به طور کلی به عنوان آلاینده در نظر گرفته نمی شده اند وارد فهرست آلاینده های نو ظهور گردند. به عنوان مثال فرمالدئید (مطمئناً یک ماده شیمیایی نو ظهور نیست) اما ابعادی از ارزیابی های مجدد که ابتدا توسط آژانس بین المللی تحقیقات سرطان در سال ۲۰۰۴ و سپس اتحادیه اروپا در سال ۲۰۱۴ قرار گرفت، با گذشت زمان همانند بسیاری از مواد شیمیایی دیگر به آلاینده های داخل ساختمان در ضمیمه ها در کنوانسیون استکهلم اضافه شد. در آغاز هزاره جدید، بحث گسترده ای در مورد مواجهه انسان با ترکیبات آلی نیمه فرار (SVOCs) در مناطق سرپوشیده آغاز شد. SVOCs در محصولات ساختمانی و کالاهای مصرفی به وفور استفاده می شوند، که در این زیرگروه می توان به عنوان مثال فتالات را که به عنوان مختل کننده های غدد درون ریز طبقه بندی می شوند و از دیگر خواص خطرناکی مانند سرطان زایی یا سمیت برخوردار هستند را نام برد.

طی سالهای اخیر وضعیت مربوط به آلودگی محیط داخلی با وجود ترکیبات آلی و معدنی پیچیده تر و یا می توان گفت گیج کننده تر شده است. از سویی نیاز به استفاده از محدودیت یا ممنوعیت برخی از مواد که به طور بالقوه برای سلامتی مضر هستند و مدت طولانی تری است که شناخته شده و مجدداً طبقه بندی شده اند می باشد. از طرف دیگر، امروزه تعداد زیادی مواد جایگزین در بازار وجود دارد که هیچ روش تحلیلی و تشخیصی برای آنها وجود ندارد. با وجود فعالیتهای فشرده، تاکنون فقط می توان از روشهای زیست سنجی انسانی برای تعداد کمی از SVOCs نوظهور مربوط به داخل ساختمان ها اشاره کرد.