از آنجائیکه آلاینده های هوای داخل علاوه بر منابع داخلی متاثر از آلاینده های هوای آزاد می باشد برای آلاینده های هوای داخل می توان به موارد ذکر شده برای هوای آزاد در پست قبل اشاره کرد. علاوه بر این می توان به بیوآئروسل ها (باکتری ها، قارچ ها، ویروس ها، گرده های گیاهی و محصولات جانبی ناشی از باکتری ها و قارچ ها از قبیل ۱-۳ بتاگلوکان و همچنین اندوتوکسین) و گاز رادن (عمدتاً به عنوان تنها آلاینده ای شناخته می شود که مختص هوای داخل می باشد) و ترکیبات آلی فرار و  ترکیبات آلی غیر فرار نیز اشاره کرد.
یکی از انواع آلاینده هایی که به تازگی برای هوای داخل عنوان شده است  آلاینده های نوظهور است. آلاینده های نوظهور به عنوان ترکیباتی تعریف می شوند که در حال حاضر تحت پوشش مقررات کیفیت هوای آزاد و داخل موجود قرار ندارند، قبلاً مورد مطالعه قرار نگرفته اند، و تصور می شود تهدیدهای بالقوه ای برای اکوسیستم های محیط زیستی و سلامت و ایمنی انسان داشته باشند. از آلاینده های نوظهور می توان به DINCH ، فتالات و بی فنیل  های پلی کلرینه را نام برد.