مردم از مراکز تناسب اندام به طور فزاینده برای افزایش/ حفظ آمادگی و سلامتی استفاده می کنند. در حین ورزش، افزایش میزان استنشاق شرکت کنندگان باعث افزایش دریافت آلاینده های هوا از طریق تنفسی در محیط داخلی می شود. از این رو کیفیت مطلوب هوای ورزشگاه ها و مراکز تناسب اندام از اهمیت ویژه ای برخوردار است. انتظار می رود منبع اصلی آلودگی هوا در مراکز تناسب اندام ناشی از حضور انسانها  (از واکنش های چربی پوست، محصولات شخصی و تعلیق مجدد) که ممکن است ناشی از افزایش فعالیت بدنی باشد. تعداد کمی از داده های پژوهشی در این مورد در دسترس است، اما به عنوان مثال، در یک مطالعه در چهار مرکز تناسب اندام در Porto (پرتغال)، غلظت PM_۱۰ و PM_۲.۵ از غلظت های فضای باز، به ویژه در کوچکترین مراکز و در دوره هایی کلاسی تناسب اندام، بسیار بالاتر بود. توجه داشته باشید، مراکز دارای تهویه مکانیکی (از جمله تصفیه هوای بیرون) غلظت های بسیار کمتری را نسبت به مواردی که تهویه محل به صورت طبیعی و با باز کردن پنجره هاست، گزارش شده است. این مطالعه همچنین گزارش کرده است که غلظت PNC (1000-20 نانومتر) در مراکز دارای تهویه مکانیکی ۲ تا ۳ برابر (۳۷۰۰ ذره در هر سانتی مترمکعب) کمتر از مراکزی که تهویه طبیعی (ذره در هر سانتی مترمکعب ۶۷۰۰-۹۴۰۰) بوده است که ممکن است به علت ورود ذرات از منابع بیرونی باشد. در مقابل بر خلاف آنچه که انتظار می رود محققی گزارش کرده است که در حدود ۹۵% از PM _۱۰ را PM _۲.۵ تشکیل داده است که این نشان می دهد اکثر ذرات در محدوده ریز بجای درشت قرار دارند. در محیط های متنوع ورزشی بالاترین غلظت ذرات برای سالن های ژیمناستیک و مراکز صخره نوردی (تا ۴۰۰۰ میکروگرم بر مترمکعب برای PM_۱۰) به دلیل استفاده مکرر از گچ منیزیم برای خشک کردن دست ها گزارش شده است.